Hak etmek

  Seçim gündemini takip etmek varken yolunuz bir tık sayesinde bu bloga düştüyse, artık yazıyı sonuna kadar okumakla yükümlüsünüz demektir. İstediğim kadar saçmalayabilirim. Kafa dağıtırız.

  

 Şehir koşuşturması, gündem heyecanı, kazalar, belalar, psikolojik sıkıntılar, hastalıklar, sıcak hava… “Ay o beni seviyor mu?”, “Aay şu bana neden yan baktı?”, “Ayyyy bu bana neden öyle söyledi ki?” gibi  sorulardan; “Ya acaba şunu desem alınır mı?”, “Buraya götürsem beğenir mi?”, “Şunu yapsam kaçar mı?” gibi sorulara… Her şey için bir “Dur!” çekmenin vaktidir okuyucularım.

  

   Size daha kaliteli bir gündem getirdim.
  Arada bir aklıma takılan bir sorum var. Bazılarınızı şu yukarıda saydıklarımdan daha büyük sıkıntıya düşürecek bir soru bu: Şu yaşadıklarımızı hak ediyor muyuz?

   İlahi adalet denen bir şeyin varlığını elbette sorgulamıyorum... Fakat cidden… 

  Mesela insanlar dört sene üniversite okuyor, üstüne bir şeyler daha okuyor, kurslar onlar bunlar… Tüm meziyeti tezgah arkasında oturup gelen müşterilerle laklak yapan bakkal kadar kazanamıyor. Bakkalın para kazanmasına değil, emek veren arkadaşımızın kazanamamasına laf ediyorum.
   Aslında maddiyattan öte bu “hak etme” sorusu kafamı yaşam tarzı olarak kurcalıyor. Bana ve sevdiğim birine  çok, öyle böyle değil çok, kötülük etmiş bir insanın mutlu olmasına katlanamıyorum mesela.  Güler yüzle paylaştığı selfielere, arkadaşlarıyla eğlenmesine, yaptıklarına rağmen hayatına devam etmesine… Açıkçası onun mutluluğu bir süre sonra benim için katlanılmaz bir acıya dönüştü. Bu beni en az onun kadar kötü bir insan yapar mı acaba?
  Ve etrafındaki herkes, onun bu kötülüğünden bihaber. Geçen gördüm, toplu fotoğraf paylaşılmış. Altındaki etiket şu: #missyou.  Böylesine kapkara bir kalbi olan insan nasıl özlenebilir? İnsanlar nasıl görememiş olabilir onun gerçek yüzünü?

  Nasıl ya nasıl?

  Bazen atlamak istiyorum ortaya, ne var ne yok dökülmek sonrasında. Şu benim kalbimi kırdı, öbürü güvenimi… Şu da benim gururumu ve özgüvenimi... Ben söylenecek her şeyi söyledikten sonra köşeye çekilip yaptıklarının aynısını yaşamalarını izlemeliyim en son. Ben bu hazzı yaşamadıkça onların sürünmesinin hiçbir değeri yok gözümde, maalesef.
 

  Peki akışa müdahale gerekli midir? İntikam, alınması gereken bir şey midir? Yoksa durup Allahlarından bulmalarını mı ummalıyız?
 Bilmiyorum.

  Bu yazıdan sonra beni gerçek hayatta tanıyanlar, kindar biri olduğumu düşünecekler. Geçmişte bana karşı yapılmış bazı hataları boş verebilme gücüne sahiptim. Küçüktük belki de, şimdi düşününce olanlar çocukça geliyor.
  Şu an ise yaşadığım her sıkıntı bende takıntı haline dönüştü. Bir şey, bir kere keyfimi kaçırdı mı öyle oturup onu düşünüyorum sadece. Üstüne yapılan hiçbir iyi hareket işe yaramıyor. Dilenen hiçbir özür affettiremiyor. Kırılıyorum. 1.70 boyunda aşırı kırılgan bir cam plakayım sanki.  
  Bilmiyorum dedim ya, biliyorum aslında. Direkt bana yapılan her kötülüğü boş verememekle birlikte intikam gibi sert bir eylemle sürdürmekten kaçınıyorum.  Kendime zararı dokunacak şekilde döndür babam döndür, düşünüyorum.
  Ama bana değil, değer verdiğim birilerinin canı yanmışsa… O zaman zihnimde bir şeytan beliriyor.

  Yarına bıraksa da, yanına bırakmaz. Sanırım çoğu zaman beni rahatlatan kısa cümle budur. Benim gibi kafası karışanlar ve adaletsizlikten yakınanlar bir köşeye not edip öfkeye tokken günde üç doz okuyabilir.  Saygılar.
  Bir de: Ne ekersen onu biçersin, var. Muadil olarak.
  Allah şifa versin. Geçmiş olsun.

  

  Öte yandan başımıza çok iyi bir şey geldiği vakit, insanın geçmişte yaptığı hataları geliyor gözünün önüne. İnsan o iyi şeye kendini layık göremiyor bir türlü.

  Son noktayı  koymak adına, bazen hak etmediğimizi sandığımız şeyleri, hayata kattığımız küçük güzellikler sayesinde veya çirkinlikler yüzünden farkında bile olmadan yaşayabiliyoruz. Olay da bundan ibaret. Sosyal medyada kocaman gülümsemelerini paylaşan insanlar bence aldıkları cezaların üstünü kapatmaya çalıştıkları için o kadar büyük gülüyorlar.

  Keşke her şeyi görebilsek. Nedenleri ve sonuçlarıyla birlikte. Bir tablo olsa en azından. Halka açık. Herkes görebiliyor. Şu gibi şeyler yazsa: “Sen 06.06.2019 tarihinde en yakın arkadaşını küçük düşürdüğün için sana sevgilinden güzel bir kıskançlık krizi veriyorum.” Saçmaladım. Olsa güzel olurdu lakin. İtiraf edin. Hiç yoktan, çetele tutması kolaylaşırdı.

  Kötülerin kimselere dokunamadığı günlere ulaşabilmek dileğiyle…