Büyüdüm Büyüdüm!

  Artık her sene, doğum günümden bir gün önce buraya ziyarete gelmeme alışmışsınızdır; değil mi okuyucularım? Bu benim için bir tür ritüel oldu diyebilirim. 22'sine birkaç saat kalınca kapanıyorum odama. İlk iş önceki senelerde yazdığım doğum günü yazılarımı okuyorum. Sonra da bu sene için yazmaya başlıyorum.

   Büyümüşüm ya! Önceki senelerde yazdıklarımı okurken fark ettim. Temelde düşünce tipim hiç değişmemiş fakat o temeli güzelce sağlamlaştırmışım. En yorucu yaşım da bu oldu zaten. Hayat bu sene bana çok öğretici ve sert davrandı diyebilirim.

   Geçen sene ne çok dalga geçmişim bu yazıyı yazarken. Ozan Güven'in "Kaç Yaşındasın Sen?" videosunu filan eklemişim yazıya. Sanarsın dünyanın en neşeli partisiyle, şen şakrak kutladım doğum günümü...
  Nasıl kutlamıştım biliyor musunuz?

El Camino: A Breaking Bad Movie

  Bilir kişiniz geldiiii! Uzun bir süredir çıkmasını beklediğimiz El Camino ve peşinden getirdiği kocaman hayalkırıklığını yazmasam olmazdı. Evet, hayalkırıklığı, dedim. Çünkü film gerçekten yarattığı beklentinin yüzde birini bile karşılayamadı benim gözümde. Hep böyle oluyor ya... Bir şeye yükseliyorum, yükseliyorum... büyütüyorum gözümde; sonra güm! Hiçbir şey düşündüğüm gibi değilmiş meğer.

   Dizinin ilk dört sezonuna aşıktım aşık. Gece olmuş, ertesi gün erkenden uyanacağım mesela, "Haydi bi bölüm daha..." diye diye izler, heyecandan ekran başından kalkamazdım. Zaten bana öneren kişi de o zamanlar değer verdiğim biri olduğu için (o zamanlar... gözler yaşlı :P ) hemen bitirip onunla bölümleri tartışmak istiyordum. Bazen de hiç bitmesin istiyordum. İzlediğim bölüm bittikten sonra kendi hayatıma dönünce büyük bir boşluğa düşmüş gibi oluyordum.