Yazmayı en çok hayatımda odaklanmam gereken büyük mutluluklarım olduğunda boşluyorum. Yaklaşık bir aydır tek satır yazmamışım. Anlatmamışım.Artık üstü kapalı yazmak istemiyorum bazı şeyleri. Yer belirtmek, tarih atmak, isim vermek istiyorum. Sonra çok özel diyorum. Bu yaşadıklarım benim olsun. Kimseler dokunmasın, bozmaya yeltenmesin. Dağılmasın gökyüzündeki parlak tanecikler gibi etrafa. Ne olurdu bütün yıldızlar yan yana olsa?
Hepsi, bir bütün olarak bana ait kalsın. Benim panik odam olsun. Korktukça atayım kendimi içine. Kilitleyeyim kapısını. Kimseler açamasın diye kapının arkasına ağır bir şeyler de koyayım. Umutlarım, hayallerim de benimle saklansın. Dört duvarı projektörle aydınlatalım ve anılarımız dönsün dursun. Dönsün dursun.
Ya geleceğe atalım kendimizi, ya da anıların gölgesine... Bir an önce.
